Sprawozdania z procesów karnych poza funkcją informacyjną powinny służyć edukacji prawnej, a w przypadku stwierdzenia winy podsądnego dowodzić, że nieuchronną odpowiedzią na zbrodnię jest kara. Niestety, często relacje przypominają igrzyska sprawiedliwości, których uczestnicy mogą przesądzać kwestię winy i kary. Przez ostatnie tygodnie media żyły sprawą Katarzyny W. oskarżonej o zamordowanie kilkumiesięcznej córki. Z większości komentarzy wynikało, że proces jest zbędny, bo dla dziennikarzy, którzy rzecz jasna nie mieli okazji zetknąć się z aktami sprawy, jej wina jest oczywista. Wyrok został wydany przez psychologa z profesorskim tytułem, który uznał oskarżoną za „czarownicę”. Relacje z procesu przyciągnęły rekordową widownię, a maksyma „gwałt…
